Dictionary of Greek. 2013.
σχετήριον — τὸ, Α 1. μέσο με το οποίο αναχαιτίζεται κάτι και, κυρίως, μέσο θεραπείας («λιμοῡ καὶ τόδε σχετήριον φάρμακον», Ευρ.) 2. είδος στυπτικού φαρμάκου. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. σχε τής μηδενισμένης βαθμίδας τού ρ. ἔχω (βλ. λ. σχέση, σχετέος) + επίθημα τήριον… … Dictionary of Greek
σχετικός — ή, ό / σχετικός, ή, όν, ΝΜΑ αυτός που έχει σχέση αναλογίας ή ομοιότητας με κάποιον άλλο, συναφής (α. «σχετικές έννοιες» έννοιες τών οποίων τα αντικείμενα σχετίζονται, όπως λ.χ. αιτία και αιτιατό, ωκεανός και πέλαγος β. «πεπρᾱχθαί φησι κατ… … Dictionary of Greek
σχητηρίαν — Α (κατά τον Ησύχ.) «ἄγκυραν». [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. σχη τού μέλλ. σχήσωτον ρ. ἔχω (πρβλ. σχήμα) + επίθημα τήριος / τηρία (πρβλ. βακ τηρία. Για τη σημ. τής λ. βλ. λ. σχετέος] … Dictionary of Greek
